Mozaiken uit het verleden

De Sjahs, koningen die geregeerd hebben over (delen van) Oezbekistan hebben dat zeker niet op onopvallende wijze willen doen.

Oorlogen om het bezit van verschillende gebieden, groots opgetekende heldhaftigheden van de Khan in kwestie en wreedheden tegenover hun vijanden schetsen een beeld van de macht van de heersers.

Gelukkig kan ik de schoonheid van deze tijden hervinden in haar bouwkunst. We bezoeken Khiva, Buchara en Samarkand. Steden waar de pracht en praal van de Khanaten nog volop gevonden kan worden. De groots opgezette pleinen met minaretten en medressah rondom schitteren van de blauw gekleurde mozaieken.

Hier tussen loop ik, gastvrij onthaald door de lokale bevolking die mij keer op keer blijft verbazen met de thee die voor me ingeschonken wordt en woningen die ik bezoek. Het leven in hechte families staat daarin centraal; broers, zussen, ouders, schoonouders, allemaal in 1 woning en allemaal onderdeel van het leven in 1 huis. Kinderen worden door de familie opgevoed en gasten worden volgestopt met veel te veel eten..

We reizen verder naar de Ferghana vallei. Andijon is een plaats die meteen geassocieerd wordt met de doden die hier vielen tijdens de opstand van 2005. De Ferghana is voor ons een stuk vriendelijker en ook hier zijn het de mensen die het beeld van de stad voor me schetsen. Terwijl we rond lopen raken we in gesprek met een paar jongens die ons de stad laten zien, vol trots lopen zij door de straten. Dezelfde straten waar grote beeldhouwwerken te zien zijn, mooie parken aan liggen, moskeeen aan grenzen en waar een chaos heerst die heerlijk aan doet. Deze chaos verlatende zit ik even later aan tafel in het huis van onze nieuwe vrienden. De hele familie komt kijken, we krijgen kookles, manti's (deeghapjes met schaapsvlees) er wordt vakkundig een hoofddoek om mijn koppie geknoopt en als ik even niet kijk worden mijn schoenen gepoetst! Discussies en uitleg over de Islam volgen; Elmer biedt een luisterend oor, terwijl ik met de vrouwen van de familie in het kamertje van de 90-jarige oma te horen krijg hoe normaal het is 8 a 9 kinderen te krijgen. Ik moet een verbaasd gezicht getrokken hebben want even later lachen we allemaal om het feit dat die 9 bij niet gehaald gaan worden..

Taartjes en zoetigheden luidden een nieuwlevensjaar in, in de stad van Samarkand. Bedankt voor jullie lieve berichtjes..

Nog in ontkenning van mijn leeftijd reis ik vanuit Andijon door naar Kirgizie; als vrouw van 26+1...