Dwars door Georgie

De weinige dagen die we in Georgie door brengen zijn bedoeld als doorreis, zie het als een vliegtocht maar dan met beleving van een veranderend landschap.

We lopen Georgie in en zijn de enige op de grens. Ik weet gelijk dat er een terugkomst zal zijn, we hebben nu niet de gelegenheid om te beleven wat dit land te bieden heeft maar nemen een voorproefje in haar hoofdstad Tbilisi. Een Europees gevoel wanneer we over de Rustavelli prospekti lopen, Georgiers die hun geloof tonen door een kruis te slaan bij elke kerk die zij passeren (zijn er niet heel weinig) en de bekende winkelketens wijzen ons aan waar we ons geld kwijt kunnen.

Het gelovige karakter van het land wordt benadrukt in haar oude hoofdstad Mtsheka. Een bolwerk van kerken en iconen die naar een godsdienstig leven wijzen.

Geloof is iets dat we de laatse weken veel zien, wat 1 geheel is met het leven van de mensen die we ontmoeten. In Jordanie verbaasde ik me over de blikken die mijn (tijdelijke) hoofddoekloze gelaat uitlokten, terwijl Syrie mij meer vrijheid bracht dan gedacht.  We reizen van Islamitische landen, met drukke familie taferelen op het plein van de Moskee naar een Kerkelijk land waar eveneens een sterke binding is met religie. Door het reizen overland is goed te zien welke invloed verschillende culturen op elkaar hebben. Wat zij delen en wat de verschillen zijn. Daarnaast is het mooi om te zien hoe het landschap verandert met de kilometers die we maken.

Vanaf Tbilisi reizen we door naar Sighnachi, meer in het oosten van Georgie. Hier wordt het landschap nog iets ruiger als we de besneeuwde bergen in trekken. Sighnachi is een gemoedelijk dorpje waar we een homestay boeken. Het voelt heerlijk om rond de kachel te zitten in de keuken van onze gastvrouw, een kop thee en semi-begrijpelijke blikken te delen.

Sighnachi is onze uitvalbasis vanwaar we de grens opzoeken met Azerbaijan.